Powrót do "Domu nad jeziorem" ...

Są takie miejsca, do których chętnie wracamy, a każda z tych podróży jest jak powrót do domu. Każdy inaczej widzi tą przestrzeń, w czymś innym doszukuje się siebie. Dla jednych to będzie zapach kwiatów na łące, poranne światło pośród drzew w lesie, powiew wiatru, które niosą ze sobą fale czy potęga zapisana w szczytach gór. Odnaleźć można ją w małym domku na przedmieściach, apartamencie osadzonym wysoko w chmurach, w bloku pełnym radosnych sąsiadów, czy ogromnej wili z basenem. Ile osób tyle miejsc i nawet gdy nazywają się tak samo nigdy nie są identyczne. Czasem jednak ta tęsknota za „domem” pojawia się niespodziewanie w zupełnie innym miejscu, ba innym czasie i wymiarze. Odkrywa przed nami kolejny rozdział i co jakiś czas zachęca, by wrócić tu na nowo.

Dziś zatem opowiem Wam o moim wczorajszym powrocie, powrocie do „Domu nad jeziorem”. Byłam tam już kilka razy i za każdym razem wywołuje we mnie te same emocje. To właśnie tam w romantycznie pięknej przestrzeni zbudowanej z miłości do otaczającej przyrody, talentu, wyobraźni i precyzji konstrukcji toczy się niezwykła historia. Z konstrukcyjno-architekoniczniego punktu to niezwykła metalowo-szklana konstrukcja osadzona bezpośrednio na wodzie, do której prowadzi drewniany mostek. Dom, w którym podziwiać można każdą porę roku przyciąga również swoim wnętrzem. Styl retro lat 40 łączy się nowczesnym designem nadając wnętrzu klimat skłaniający do przemyśleń. W sercu domu architekt posadził drzewo, które niczym w oranżerii poprzez ruchomy dach sięga nieba. Całość tworzy niepowtarzalny nastrój, obraz który można podziwiać, ale czy go poczuć? Czy właśnie do odbioru architektury nie potrzebna jest nam jego historia? Ja jestem miłośniczką historii zapisanych w architekturze. I tu, w domu nad jeziorem znalazłam najpiękniejszą z możliwych 🙂 A jaką? To już musicie odkryć sami. Poniżej tylko zapowiedź. Zapraszam do „Domu nad Jeziorem” , w którym swoją historię toczą Kate i Alex. Lekarka i architekt, kobieta i mężczyzna, których w niezwykły, wręcz nierealny sposób połączyła ta sama architektura. 🙂

I na koniec jeden z bardzo bardzo wielu cytatów, którymi karmią nas aktorzy: